Het werken met mijn handen is iets wat er bij mij als kind al in zat. Vaak was ik te vinden in het schuurtje van mijn vader achterin de tuin. Mijn vader was vooral van het tuinieren en het gereedschap wat ik daar dan ook vond was een schoffel, een schep en een hark. Maar met de Formido om de hoek stuurde ik mijn vader regelmatig op pad om het gereedschap te gaan halen wat ik nodig had voor mijn nieuwe projectje. Ik kon daar even heerlijk verdwijnen uit mijn hoofd en mijn handen bewogen zonder na te denken. En zo ontstond er van alles uit mijn vingers… Magisch vond ik dat!
De keuze voor een creatieve opleiding lag dan ook voor de hand en de daarop volgende beroepen sloten daarbij naadloos aan. De kunstacademie en de grafische school leerde mij allerlei technieken om meer toegepast creatief bezig te zijn. Uiteindelijk rolde ik de reclamewereld binnen waar mijn creativiteit zich ontplooide op een beeldscherm en voornamelijk op het platte vlak. Ik zat hierbij weer veel in mijn hoofd en de magie van mijn handen werd beperkt tot het beroeren van de toetsen en het schuiven met de muis. Daarnaast was de druk vaak hoog wat het creatieve proces niet altijd ten goede kwam.
Met mijn eerste liefde vond ik een klushuis (en dat was nog zachtjes uitgedrukt) waar ik weer de magie kon laten stromen en kon creĆ«ren. Want binnen mijn werk vond ik dit niet… Naast al het werk wat ik in loondienst heb gedaan zocht ik altijd een tegenhanger waarin ik heerlijk uit mijn hoofd kon verdwijnen en mijn handen kon laten toveren. Dat stukje magie is voor mij echt geluk! In loondienst werken heb ik niet lang volgehouden en ik koos al snel mijn eigen pad. Ik heb altijd goed kunnen varen op mijn gevoel en deed iets net zo lang als dat het mij geluk en wijsheid bracht. Geluk in de zin van de dagelijkse bezigheden daaromtrent maar ook in groei en ontwikkeling. En als er een moment kwam dat dat niet meer stroomde dan was het tijd voor bezinning. Soms was het bij te sturen met het aanbrengen van wat wijzigingen maar een andere keer ging het roer totaal om. ‘Doe je nu al weer wat anders?’ zeiden mensen dan. ‘Ja, waarom niet?’ Het leven is voorbij in een ‘blink of the eye’ en ik wilde leven vanuit mijn volledige potentieel!
Als kind was ik dol op Pipi Langkous en haar leus ‘Ik heb het nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan’ is mij op het lijf geschreven. Ik heb me nooit ergens bij afgevraagd of ik iets wel kon. Ik begon er gewoon aan. En als mensen dan zeiden ‘Wat knap dat je dat allemaal kunt!’ dan zei ik ‘Dat kun jij ook, probeer het maar.’ Het zit allemaal in je overtuiging. Wat je denkt wel of niet te kunnen. Welke kansen je krijgt in je leven, of beter, welke kansen je hebt aangegrepen. Want ze komen bij iedereen voorbij, ongelimiteerd.
Naast het werken in mijn praktijk breng ik veel tijd door in de natuur en mijn atelier en werkplaats. Een gezond en gelukkig leven kan alleen ontstaan uit een goede balans. En ik realiseer me terdege dat dat in Nederland binnen de dagelijkse ratrace waarin wij geforceerd worden een ontzettend grote uitdaging is. Maar het begint allemaal met het maken van een keuze. Een keuze voor jezelf. Wat wil jij en wat maakt jou gelukkig? Ik breng veel tijd alleen door. Ik ga met mezelf op pad en heb gesprekken met mezelf. Soms hardop en soms intern. Ik lach om en met mezelf en durf kritisch te zijn. En ik kijk elke dag in de spiegel en zeg ‘Ik hou van jou en ik ben trots op jou’. Ook op de dagen dat het wat minder gaat, want die zijn er natuurlijk ook. Ik sta stevig geworteld in het leven en dat maakt dat ik op de dagen dat ik wankel veerkrachtig kan zijn. Ik buig mee als een berk maar zal niet snel meer breken. En als ik dan toch knak dan zal ik vanuit het wetende dat alles tijdelijk is en bedoeld is om te groeien weer herrijzen. Weer een stukje completer als tevoren.
Fotografie: Henny van Belkom