Elektrocultuurlandbouw is een duurzame landbouwmethode die de natuurlijke energie van de aarde benut om de oogstopbrengsten te verhogen en tegelijkertijd de behoefte aan pesticiden, mest en kunstmest te verminderen. Deze eeuwenoude techniek wint de laatste jaren aan populariteit onder boeren vanwege de indrukwekkende resultaten en de milieuvriendelijke aanpak.
Wat is elektrocultuurlandbouw?
Elektrocultuurlandbouw is de praktijk van het gebruik van de energie die in de atmosfeer aanwezig is, bekend als chi, prana, levenskracht of ether, om de groei en opbrengst van planten te bevorderen. Deze techniek werd voor het eerst gepresenteerd in 1749 door Abbe Nollett, vervolgens in de jaren 1920 door Justin Christofleau en in de jaren 40 door Viktor Schauberger.
Door gebruik te maken van elektrocultuur kunnen boeren het gebruik van chemicaliën en kunstmest verminderen en de oogstopbrengst verhogen. De atmosferische antennes kunnen worden gemaakt van materialen zoals hout, koper, zink en messing en kunnen worden gebruikt om opbrengsten te vergroten, irrigatie te verminderen, vorst en overmatige hitte tegen te gaan, ongedierte te verminderen en het magnetisme van de bodem te vergroten, wat leidt tot meer voedingsstoffen op de lange termijn.
- Koper (veel gebruikt in organische landbouw), die essentieel is voor de groei van planten, kan een rol spelen in de elektrocultuur.
- Koper speelt een rol in verschillende enzymprocessen en is onder meer de sleutel tot de vorming van chlorofyl.
- Koperdraad kan worden gebruikt om atmosferische antennes te maken die de energie van de aarde benutten en het magnetisme en het sap van planten vergroten, wat leidt tot sterkere planten, meer vocht voor de bodem en minder ongedierte.
Geschiedenis van Electro Culture Farming
Tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog deed de Britse regering in het geheim onderzoek naar de mogelijkheden van elektrificatie van centrales. Dit was het begin van een nieuwe wetenschap of, zoals sommigen zouden zeggen, een pseudowetenschap genaamd Elektrocultuur. Hoewel het met scepsis werd onthaald, gingen het onderzoek en de publicatie over de effecten van elektriciteit op planten aan beide zijden van het Kanaal door.
Aan het einde van de jaren 1770 begon de Fransman Bernard-Germain-Étienne de La Ville-sur-Illon experimenten met het bewateren van planten met water geïmpregneerd met elektrische vloeistof. Hij publiceerde in 1781 een essay over elektriciteit, waarin hij zijn bevindingen rapporteerde dat planten sneller en krachtiger groeiden wanneer ze werden geëlektrificeerd. Andere Franse onderzoekers, waaronder abbé Pierre Berthelon, gaven ook planten water met geëlektrificeerd water, en in 1841 vond Alexander Bain de “aardebatterij” uit, die op dezelfde principes werkte als een moderne batterij.
Atmosferische elektriciteit en verhoging van de gewasopbrengst
In 1844 gebruikte de Schotse landeigenaar Robert Forster atmosferische elektriciteit om zijn gerstoogst aanzienlijk te stimuleren. De details werden gerapporteerd in The British Cultivator in maart 1845, en Letters on Agricultural Improvement door John Joseph Mechi voegde eraan toe dat Forster nog steeds “onvermoeibaar bezig was met het verzamelen van elektroculturele feiten van onze meest vooraanstaande elektriciens”. Professor Karl Selim Lemström van de Universiteit van Helsinki experimenteerde ook met atmosferische elektriciteit in de jaren 1880 en publiceerde zijn bevindingen in Electricity in Agriculture and Horticulture in 1904, die gedetailleerde bevindingen opleverde dat er een toename was in de oogst van elke soort plant die onder behandeling kwam.
Het Britse elektroculturele comité
In 1918 zette een groep Britse wetenschappers experimenten op om de doeltreffendheid van elektriciteit bij het verhogen van de opbrengst te testen. Hun resultaten toonden aan dat het elektroculturele effect reëel was en substantiële winsten beloofde. Hun proeven leden echter onder jarenlang slecht weer en werden gedwongen om planten in potten te gebruiken, die zeer grillig en moeilijk te beheersen waren. De belangstelling voor elektrocultuur vervaagde in de jaren dertig toen het British Electrocultural Committee werd ontbonden en concludeerde dat het weinig voordeel had om het werk voort te zetten.
Desondanks experimenteerde ingenieur en uitvinder Justin Christofleau in Frankrijk met “elektromagnetische terro-hemelse” kracht in zijn elektrische moestuin, en hij patenteerde verschillende apparaten die in commerciële productie gingen. Meer dan 150.000 van hen werden verkocht voordat in 1939 de oorlog uitbrak en de fabriek werd gesloten.
Pas in 2006 kwam Andrew Goldsworthy, een plantenbiotechnoloog van het Imperial College, met wat de meest waarschijnlijke verklaring leek voor de oorzaak van deze reactie. Hij toonde aan dat wat je ziet in elektroculturele experimenten de natuurlijke reactie van een plant is op een dreigend onweer. Onweersbuien hebben een elektrische lading en op de een of andere manier hebben planten geleerd dat te lezen als een signaal dat er zware regen op komst is. Wanneer het de lading ontvangt, activeert een plant genen en versnelt het zijn metabolisme, waardoor de snelheid waarmee wortels water kunnen opnemen wordt verhoogd en groei wordt gestimuleerd.
Hoe werkt elektrocultuurlandbouw?
Atmosferische antennes, gemaakt van materialen zoals hout, koper, zink en messing, worden in de grond geplaatst om een etherantenne te creëren. Deze antenne pikt frequenties op die overal in de buurt zijn en helpt het magnetisme en het sap, het bloed van de plant, te vergroten. De antenne oogst de energie van de aarde door de reeks trillingen en frequenties, zoals regen, wind en temperatuurschommelingen. Deze antennes leiden tot sterkere planten, meer vocht voor de grond en minder plagen. Bovendien is gebleken dat koperen/messing/bronzen gereedschappen gunstiger zijn voor de bodem dan die van ijzer. Koperen gereedschappen leiden tot hoogwaardige grond, vergen minder werk bij gebruik en veranderen het magnetisme van de grond niet. IJzeren werktuigen verminderen daarentegen het magnetisme van de grond, zorgen ervoor dat de boeren harder werken en kunnen droogte-achtige omstandigheden veroorzaken.
Voordelen van Electro Culture Landbouw
Elektrocultuurlandbouw biedt tal van voordelen voor boeren en het milieu, waaronder:
- Verhoogde gewasopbrengsten zonder het gebruik van chemicaliën en kunstmest
- Verminderde irrigatiebehoeften
- Bestrijding van vorst en overmatige hitte
- Minder ongedierte
- Verhoogd magnetisme van de bodem leidt op de lange termijn tot meer voedingsstoffen
- Duurzame en milieuvriendelijke landbouwpraktijken
- Minder behoefte aan zware machines, wat leidt tot kostenbesparingen en lagere emissies
Aan de slag met elektrocultuurlandbouw
Om aan de slag te gaan met elektrocultuurlandbouw, kunnen boeren atmosferische antennes maken van materialen zoals hout, koper, zink en messing. Hoe hoger de antenne, hoe groter de planten zullen worden. Boeren kunnen ook experimenteren met verschillende ontwerpen en materialen om te ontdekken wat het beste werkt voor hun gewassen en bodem.
Bovendien worden gereedschappen van koper/messing/brons aanbevolen voor de landbouw om de bodemkwaliteit te verbeteren en de behoefte aan zware machines te verminderen.
Is er wetenschappelijk onderzoek, is electroculture farming echt?
Elektrocultuur is het gebruik van elektriciteit in de land- of tuinbouw om de plantengroei te stimuleren. Hoewel het idee om elektriciteit te gebruiken om de opbrengst van gewassen te verhogen al een tijdje bestaat, stuitte het op scepsis vanwege het gebrek aan rigoureus wetenschappelijk onderzoek. Echter, een team van onderzoekers in China onlangs publiceerde een paper in het tijdschrift Nature Food, bewerend dat elektrocultuur inderdaad de landbouwopbrengsten kan verhogen.
In hun studie kweekten de onderzoekers twee percelen erwten uit dezelfde monsterdozen in een kas. De planten in een van de percelen werden gekweekt in een elektrisch veld, terwijl het andere perceel diende als controlegroep. De onderzoekers ontdekten dat de planten die in het elektrische veld werden gekweekt ongeveer een vijfde meer product produceerden dan die in de controlegroep. Het elektrische veld werd met name ter plaatse gegenereerd met behulp van een tribo-elektrische nanogenerator die werd aangedreven door geoogste energie uit wind en regenval. De onderzoekers suggereren dat deze goedkope techniek direct kan worden gebruikt om de voedselvoorziening voor een groeiende wereldbevolking te vergroten.
Onderzoekers hebben een systeem ontwikkeld dat wind- en regenenergie gebruikt om de gewasproductie te verbeteren. De all-weather tribo-elektrische nanogenerator (AW-TENG) kan de ontkiemingssnelheid van erwtenzaden verhogen met 26,3% en de erwtenopbrengst met 17,9%, terwijl hij ook verschillende landbouwsensoren aanstuurt voor het optimaliseren van de plantengroei. Het systeem is milieuvriendelijk en duurzaam en kan bijdragen aan de ontwikkeling van een duurzame economie.
Critici: methode en aanpak
Hoewel de resultaten van deze studie veelbelovend zijn, hebben critici erop gewezen dat het onderzoek geen dubbelblinde benadering had en daarom door andere factoren beïnvloed zou kunnen zijn. Desalniettemin is het idee van elektrocultuur intrigerend en verder onderzoek kan meer licht werpen op de mogelijke voordelen ervan.
Een mogelijke verklaring voor hoe elektrocultuur werkt, is dat elektrische stimulatie de ontkieming van zaden en de groei van zaailingen kan stimuleren. Studies hebben aangetoond dat elektrische stimulatie met optimale intensiteit de lengte van scheuten en wortels kan vergroten, evenals het verse gewicht van zaailingen.
Er zijn mensen die denken dat elektrocultuur een beetje hippie is, new age pseudo-wetenschap gelieerd aan leylijnen, piramides en kristallen, en er zijn mensen die hartstochtelijk geloven in de mogelijkheden. Hoewel sommige onderzoeken veelbelovende resultaten hebben laten zien, hebben andere geen significant verschil aangetoond tussen geëlektrificeerde en niet-geëlektrificeerde centrales. De wetenschappelijke gemeenschap blijft verdeeld over de vraag of elektrocultuur al dan niet een legitieme wetenschap is of slechts een pseudowetenschap.
Hoewel het idee van elektrocultuur nog in de kinderschoenen staat, belooft het de landbouwopbrengsten te verhogen en een groeiende wereldbevolking te helpen voeden. Met verder onderzoek zou elektrocultuur een waardevol hulpmiddel kunnen worden in de toolkit van de boer.
Conclusie
Elektrocultuurlandbouw is een duurzame en milieuvriendelijke landbouwmethode die tal van voordelen biedt voor boeren en het milieu. Door gebruik te maken van de natuurlijke energie van de aarde kunnen boeren het gebruik van chemicaliën en kunstmest verminderen en tegelijkertijd de oogstopbrengst verhogen. Het gebruik van atmosferische antennes en gereedschap van koper/messing/brons kan leiden tot sterkere planten, meer vocht voor de grond en minder ongedierte. Het is tijd dat boeren deze oude techniek omarmen en een revolutie teweegbrengen in de toekomst van de landbouw.
Dit artikel is slechts ter inspiratie. Heeft het je aandacht getrokken? Doe dan zelf ook onderzoek! Wil je een bericht ontvangen wanneer ik weer een interessant artikel heb geschreven? Volg mij dan op Instagram of Telegram.
Bron: Agtecher
